595 nummers.

Ik betrap mezelf op het luisteren naar de stem vol nostalgie en warmte. Alweer, voor de zoveelste keer. Sinatra draai ik grijs, zij het op mijn telefoon. Grijs draaien kan alleen met een LP, voor de jongeren onder ons. Misschien koop ik er wel een. Het ooit zo warrige en oneindige denken is de afgelopen weken gestopt. Nu komt het weer langzaam op gang; maandag zal het op volle sterkte zijn. Het irriteert me, alles gebeurt zo ongeveer op instinct en in een waas. Ik ben erbij, maar ook niet. Vaag, zo zou ik het omschrijven. Dankzij mijn, inmiddels tot 595 nummers uitgebreide, muziekcollectie weet ik mijn hoofd steeds iets voller te krijgen. En zo ook dit stukje blanco papier. Inderdaad, de titel is een link naar de muziek. Nu toch maar eens iets anders; Gavin Degraw. "Chariot", heet het nummer. Begint ook al leuk grijs te worden. Hoewel het veertien dagen waren, heb ik het gevoel dat 'k drie maanden vakantie achter de rug heb. Mijn ritme is naar de klote, ik lig om half vier 's nachts wakker en om dezelfde tijd 's middags slaap ik bijna. In die twee weken is een dochter doodgestoken door haar moeder, zijn twee Amsterdammers vermoord en is een Indiase studente overleden na een verkrachting. O ja, bijna vergeten: de jaarwisseling. Het oud en nieuw van Groenlinks' vuurwerkmeldpunt. Waarbij overigens meer dan tachtigduizend keer melding werd gemaakt van vuurwerkoverlast. Een speeltuin werd vernietigd door geïmporteerde explosieven. België is soepel, dus daar halen we massaal dynamiet vandaan. Net als Duitsland, waar men tonnen aan explosieven koopt. Busjes vol worden, uiteraard zonder de veiligheid in de gaten te houden, deze kant op gehaald. Het is wachten op de eerste die de lucht in gaat. Ik val weer in herhaling. 'k Vermoed dat mijn toon duidelijk was. Zoals ik al eerder zei; we gaan langzaam kapot. De maatschappij is in een vrije val terechtgekomen en het zal heel veel tijd kosten om, als we eenmaal de bodem hebben bereikt, alles weer op de rit te krijgen. Een fijn 2013 gewenst, lezer. En veel succes. In de tussentijd is het denken weer begonnen. Gelukkig.