vrijdag 8 mei 2015

Afhaker 3

Regen. Bakken met regen. Zo moet het er ongeveer uitzien op de bergtop waarnaar ik zit te kijken. Hier, in het stadje, schijnt de zon. De woonkamer wordt nu gedomineerd door mensen van "the other side of the puddle". 'k Ben erachter gekomen dat Canadezen en Amerikanen wel van whisky houden. 

Een dag op de bank liggen lezen is hier heerlijk. De zon waar ik het over had? Die scheen haar vriendelijke stralen op mijn wang. De Oostenrijker en ik zijn het er inmiddels over eens dat Duits erg veel op Nederlands lijkt qua vocabulaire en met de Amerikanen en Canadezen hebben we besloten dat 't een "boze" taal is. Taal verbroedert, zelfs als je 't belachelijk maakt in het Engels.

Het begint hier al aardig op een hospitaal te lijken. Een Oostenrijker met een zere enkel, een Amerikaan die op een berg met een flinke snelheid de grond kust, een Canadees met een verrekte spier en een vreemde, koppige Hollander met een zere knie. Ik zit weer in de vensterbank te kijken naar de oranje gloed die de bergen verlicht. Deze keer is het een stuk vroeger, de geur van koffie en toast vult de ruimte. Een stel Fransen spreekt in hun eigen taal en het is prachtig. Geen touw aan vast te knopen. Een Nederlander werkt haar ontbijt weg, een enorme salade en ik heb alleen koffie. Daar ergens, tussen de bomen, marcheren mijn vrienden. Zingend, voluit pratend en puffend van vermoeidheid banen zij zich een weg door het laatste stukje Schots bos. De volle 154 kilometer hebben zij afgelegd. Inmiddels ben ik als enige hier nog over. De Australiƫr is al een dag weg en de Canadees vertrekt naar Skye. Voor de Australiƫr was het vaarwel, de Canadees "tot op Facebook", en mijn koffie is koud geworden. Nog een avond en een nacht, en dan vertrek ik ook weer. Maar dit is absoluut niet de laatste keer dat ik hier ben en logeer. See you next time, Scotland.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten