Afhaker 1

Vanuit een comfortabele lederen sofa kijk ik uit over de stad. Groter dan ik gedacht had. Links van mij een ontzettend leuke Canadese, iets verder naar rechts een oude Australiër. Engels is hier de verbroederende taal, samen met het Nederlands dat ik spreek met mijn "fellow Dutchies". De haard is heerlijk warm in de oude, tot hostel omgebouwde, rijkeluiswoning.

'k Heb besloten om toch maar niet verder te gaan. De laatste zestig kilometer kwam eraan, zonder GSM-dekking, en ik durfde het risico niet te nemen. Schijnbaar gaat je knie protesteren als je half van een heuvel dondert. Het is goed zo, het is goed hier. Ik vertrouw erop dat, wat er ook gebeurt, het goed komt. En dat is gebeurd.

Woensdagochtend. Na een lange en verkwikkende nachtrust pak ik een kop koffie en kijk uit over de bergen, die het eeuwenoude stadje omringen. 'k Probeer me voor te stellen hoe het hier honderd jaar geleden geweest moet zijn. 1915, ik heb geen flauw idee. De Schotse geschiedenis is mij onbekend. De Australiër is inmiddels in zijn kleine Peugeot vertrokken. "Where are you going today?" "I'm gonna drive around in the hills," geweldige man. Het valt me op dat een dergelijk backpackers-hostel mensen in sociaal opzicht volledig uit hun comfort-zone trekt. Van stille en onopvallende Hollanders (die over het algemeen vrij luidruchtig horen te zijn), naar lachende, honderduit pratende internationalisten. Ja, ter plekke verzonnen. Zometeen het stadje bekijken en de goede pubs ontdekken. Welcome to Scotland, the civilised way.